مـیــدونــیــن دِلــَــم چـــی مـــیـــخـــواد!

خــُــــدا بــــیــــاد بــِــهــِـم بــِــگــــه:

دیـــــوونــَــم کـــَـردی بـــیــــا ایــنـــَـم هـــَـمــونــی کـــه مـــیــخــــواســــتـــــی…

چــرا آدمـــا نمیـــدونن بعضــــــــی

وقتهــــا خـــــداحافـــــظ یعنـــــــی :

" نــــذار برم "

یعنـــــــی بــرم گــــردون

سفــــت بغلـــــم کـــن

ســـــرمو بچـــــسبـــون به سینــــه ت و

بگــــــو :

"خدافــــظ و زهــــر مـــار"

بیخــــــود کــــردی میگی خدافـــــظ

مگـــــه میـــذارم بــــری؟!!

مــــــگه الکیــــــــه!!!!"

چــــــــرا نمیـــــفهمـــــن نمیخــــــــوای بری؟!!!

چـــــــــرا میـــــــذارن بــــری...؟!!

گفت جبران میکنم، گفتم کدام را؟
عمر رفته را؟
روح شکسته را؟
دل مرده از تپنده را؟
حالا من هیچ!..
جواب این تار موهای سفید را می دهی؟؟
نگاهی به سرم کرد و گفت:
وای...خبر نداشتم!
چه پیر شده ای!!!
گفتم: جبران میکنی؟؟؟
گفت: کدام را؟

به کوه گفتم عشق چیست؟        لرزید.

  به ابر گفتم عشق چیست؟        بارید.

به باد گفتم عشق چیست؟         وزید.

به پروانه گفتم عشق چیست؟     نالید. 

به گل گفتم عشق چیست؟       پرپر شد.

و به انسان گفتم عشق چیست؟

 اشک از دیدگانش جاری شد و گفت؟     دیوانگیست!!!

کمي عوض شدم؛

ديريست از خداحافظي ها غمگين نميشوم ؛

به کسي تکيه نميکنم .؛

از کسي انتظار محبت ندارم ؛

خودم بوسه ميزنم بر دستانم ؛

سر به زانو هايم ميگذارم و سنگ صبور خودم ميشوم...

چقدر بزرگ شدم يک شبه !!!

معلم به جرم سفید بودن برگ نقاشیم تنبیهم کرد و همه به من خندیدند.........................

اما من خدایی را کشیده بودم ک همه میگفتند دیدنی نیست...................... 

به همه چیز عادت می کنیم

به داشته ها و نداشته هایمان

خیلی طول نمی کشد که

جلوی آینه زل بزنی به خودت

موهایت را کنار بزنی

و با خودت بگویی

اصلا مگر داشتی اش

مگر از اول بود ؟!

که بودن و نبودنش مهم باشد …

نمـے دونـــم ؟ چــهِ رمـــــزیه

لامــــصب بعضـــ-ـــیا بــه ِ آدم ؛ مـــیگـטּ "عــزیــزم"

انگار فحــــــش دادن ؛

ولی بعــــــضیا هــــــستـטּ بــﮧ آدم مـــــیگـטּ :

" دیــــ√وونـﮧ " ،

انــــــــگار دنــیا رو بـه آدم دادن ...

وقتـــــــــــی کسی به عشقــــــــــش میگه نفســـــــــمی
یعنی نمیشه نفســــــــــــم رو با کـــسی قســـــــمت کنم
یعنی آدم باش و فقـــــــــــط مال من بــــــــــــــــاش
یعنی چشمات باید فقــــــــــــــط منو ببینه

کـاش مـی فـهـمیـدی ....

قـهـر میـکنم تـا دسـتـم را مـحـکمتر بگیـری و بـلـنـدتـر بـگـویی:

بـمان...

نـه ایـنـکـه شـانـه بـالا بـیـنـدازی ؛

و آرام بـگویـى:

هـر طور راحـتـى ... !

دستهــايم را محکمتر بگيـر

من هنوز هم نميخواهــم

تورا...

به دست خاطرات بسپارم...

نفس نمی کشــــــــد هــــــــوا

قـــــــــدم نمی زند زمیـــــــن

سکـــــــــوت میکنـــــد غزل

بــــــــدون تـــــو یعنی همین ... 

می خــــــــواهـــــــــم بـــــه یاد مـــن

باشــــــــی اگـــــــــــر تــــو به یاد من باشی

عین خــــیالم نیست که هـــــمه فراموشم کنند.......................!

ديگر نه اشكهايم را خواهي ديد ،

نه التماس هايم را ،

و نه احساسات اين دل لعنتي را ...

به جاي آن احساسي كه كشتي

درختي از " غرور " كاشتم...

به " تو " كه ميرسم ...!

مكث ميكنم

انگار در " زيباييت "  چيزي را ،

جا گذاشته ام !

مثلا"...

در صدايت ... آرامش !

در چشم هايت ... زندگي !